ေျမၾကီးကို ငုပ္လွ်ိဳးၾကည့္ရင္
အျမစ္မ်ားကို အကိုင္းအခက္အျဖစ္နဲ႔ ေတြ႔ရမယ္၊
ေလထုထဲ က်ျပန္ေတာ့
အကိုင္းအခက္ေတြက အျမစ္ျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ။
…
“လမင္းရဲ့ ေငြျခည္လႊာေတြ ၾကားကမ်ား
ေမတၱာစာတစ္ပုဒ္ ပါးခဲ့ေလသလား”လို႔
ညေမွာင္မည္းက ေနျခည္ရဲရဲကို ေမးတဲ့အခါ
“မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ စိုစြတ္ေနတဲ့
ျမက္ခင္းစိမ္းမွာသာ
အေျဖရွာၾကည့္ေတာ့”လို႔ ေျဖတယ္၊
…
ပန္းကေလးေတြရဲ့ ပန္းဝတ္ရည္ကို
ေသာက္သံုးၿပီးတိုင္း
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” လို႔
ပ်ားေတြက ေျပာခဲ့ၾကစၿမဲပါပဲ၊
လွပထည္ဝါေသာ လိပ္ျပာေတြကေတာ့
သည္ႏွယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
…
ဘုရားသခင္ရဲ့ ျမင့္ျမတ္တဲ့ တန္းခိုးေတာ္ဟာ
သာယာလွတဲ့ ေလညင္းေတြမွာသာ
အေျခတည္ေလ့ ရွိပါတယ္၊
မုန္တိုင္းမွာ
လံုးဝ မရွိပါဘူး၊
…
မိုးစက္ကေလးေတြက
ေျမျပင္ကို နမ္းရင္း
စကားကို သဲ့သဲ့ဆိုရွာတယ္
“အေမရယ္
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ
အိမ္လြမ္းေနတဲ့ ကေလးေတြပါ
အခု
ေကာင္းကင္ဘံုကေန
အေမ့ဆီ ျပန္လာၾကပါၿပီ”။
…
ငွက္ကေလးေတြက
မိုးတိမ္ေတြရဲ့ဘဝကို အားက်တယ္၊
တိမ္ေတြက
ငွက္ကေလးေတြရဲ့ အျဖစ္မ်ိဳးကို
လိုလားၾကျပန္တယ္။
…
အသီး၏ အက်ိဳးေဆာင္မႈသည္ ထူုးျမတ္၏၊
အပြင့္၏ အက်ိဳးေဆာင္မႈသည္ လွပ၏ ၊
ႏွိမ့္ခ် နာလိုေသာ အရိပ္အာဝါသျဖင့္
အက်ိဳးေဆာင္မႈကို ျပဳေပေသာ
အရြက္၏ ရြက္ေဆာင္မႈမ်ိဳးတြင္
ကၽြႏု္ပ္၏ အက်ိဳးေဆာင္မႈသည္ တည္ပါေစ။
…
ဆံုးရံႈးခဲ့ရေလေသာ
ေမတၱာတရားတို႔ျဖင့္
ဘဝသည္
ပိုမို ၾကြယ္ဝလာခဲ့ေလၿပီ။
…
ငွက္ငယ္ရဲ့ အေတာင္အစံုကို
ေရႊခ် ေပးလိုက္သည္ႏွင့္
ထိုငွက္ငယ္
ေကာင္းကင္တြင္ ဝဲပ်ံႏုိင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
…
စႏၵာ
ေကာင္းကင္အႏွံ႔ သူ႔အလင္းေရာင္ ပ်ံ႕ ေစ၏
သူ၏ အမည္းေျပာက္တို႔ကိုကား သူ႔ထံ၌ပင္။
…
“ကိုယ့္ကို မင္းရင္ထဲမွာ
ထာဝရ ေထြးပိုက္ထားစမ္းပါကြယ္” လို႔
မိုးေရစက္ကေလးက ပြင့္စံပယ္ကို တီးတိုးဆို၏ ၊
သက္ျပင္းခ်ရင္း
ပြင့္စံပယ္ေလး ေျမသို႔ ေၾကြ၏။
…
အိမ္တြင္းသို႔ ဝင္လာပါရန္
ကၽြႏု္ပ္ သင့္အား မေတာင္းဆို
လြတ္ေျမာက္ဖြယ္ မရွိေသာ
အထီးက်န္ ကိုယ့္ဘဝထံသို႔သာ
ဝင္လာပါေတာ့ ခ်စ္သူရယ္။
…
နံနက္ခင္းက ႏႈတ္ဆက္ေမႊးၾကဴေလေသာအခါ
ညပြင့္ပန္းအတြက္
အခါေႏွာင္းခ့ဲေလၿပီ၊
ည ပြင့္ပန္းခမ်ာ
တုန္ယင္စြာ
သက္ျပင္းခ်ကာ
ေျမမွာ
ေၾကြကာ က်ေတာ့၏ ။
…
ဆံုစည္းျခင္း မီးအိမ္သည္
ၾကာျမင့္စြာ ေတာက္ပ၏
ခြဲခြာၾကရၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္
တစ္ခဏအတြင္း
ထို မီးအိမ္သည္
ၿငိမ္းမွိန္ရေတာ့၏
…
မီးခိုးဟာ
ေကာင္းကင္ယံကို
ဝင့္ၾကြားထိုးတက္သြားတယ္
ျပာေတြကေတာ့
ေျမျပင္ေပၚကို
သက္ဆင္းၾကတယ္
သူတို႔ဟာ မီးလွ်ံအတြက္ေတာ့
ညီရင္းအစ္ကိုေတြပါပဲ ။
…
မီးက်ည္မီးပန္းမ်ား
ၾကယ္မ်ားကို
သင္ေစာ္ကားျခင္းသည္
သင့္ေနာက္မွလိုက္ကာ
သင္ကိုယ္တိုင္ ေျမျပင္သို႔ ျပန္လည္ ဆင္းသက္ခဲ့ရေလၿပီ။
…
ပန္းပြင့္ငယ္က ေမးလိုက္တယ္ ၊
“အို ေနမင္း အကၽြႏု္ပ္ သင့္ကို
မည္သို႔ ေတးဆို၍ ပူေဇာ္ရပါမည္နည္း”
ေနမင္းကေျဖလိုက္တယ္ ၊
“သင္၏ သန္႔စင္ရိုးသားေသာ ဆိတ္ၿငိမ္မႈျဖင့္သာတည္း” ။
…
တန္ခိုးအာဏာျဖင့္
အမွားသည္ အမွန္တရားအျဖစ္သို႔
မည္သည့္အခါမွ် မေရာက္ရွိႏုိင္။
…
လူသားျပံဳးေသာအခါ
ေလာကသည္ လူသားကို ခ်စ္၏
လူသားရယ္ေသာအခါ
ေလာကသည္ လုူကို ေၾကာက္ရြံ႕ လာ၏ ။
…
အေစာ္ကားခံေနရေသာ လူသားတို႔၏ ေအာင္ပြဲကို
လူ႔သမိုင္းသည္ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ဆိုင္းရ၏ ။
…
ငါ ဒုကၡေတြလည္း ခံစားဖူးၿပီ
စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ႔လို႔လည္း ေနခဲ့ဖူးၿပီ
ေသျခင္းတရားကိုလည္း နားလည္ခဲ့ၿပီ၊
သည္ေလာကၾကီးထဲမွာ
ငါရွိေနတာကိုပဲ ဝမ္းသာရေတာ့တယ္။
…
လုပ္ငန္းခြင္၏ တစ္ေန႔တာသည္ ကုန္ဆံုးခဲ့ေခ်ၿပီ၊
ကၽြႏု္ပ္၏ မ်က္ႏွာကို သင့္လက္မ်ားၾကားတြင္
ပိုက္ေထြးလွည့္ပါ မိခင္၊
အိပ္မက္တို႔ကို မက္ပါရေစ။
…
ဘဝ ဟူသည္ ကုန္ဆံုးျခင္းမရွိ ဟူေသာ
အျဖစ္ကို သိႏုိင္ရန္
ကၽြႏု္ပ္ အဖန္တလဲလဲ ေသရေပဦးမည္။
…
ဤစကားသည္ပင္
ကၽြႏု္ပ္၏ ေနာက္ဆံုးစကား ျဖစ္ပါေစ
“ကၽြႏု္ပ္သည္ အရွင္၏ ေမတၱာတရားကို
သက္ဝင္ယံုၾကည္ပါသညါ”။ ။
ေရးသားသူ ။ ။ ရာဘင္ၿဒာ နသ္ တဂိုး
ဘာသာၿပန္သူ ။ ။ ေမာင္မ်ိဳးညြန္႔
Digitalize by ။ ။ အရိုးေခါင္း
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment